‘Kom, loop maar mee. Dan breng ik je naar je kleedkamer.’
Op 26 maart had ik een ceremonie op Landgoed Rhederoord. Wat een prachtige locatie. Echt. ‘Het best bewaarde geheim van de Veluwe’, noemen ze zichzelf. Ik geloof het direct.
In ieder geval …
… ik word als zelfstandig trouwambtenaar hartelijk ontvangen en begeleid naar mijn kleedkamer. Lees even mee: mijn eigen kleedkamer hè!!!
Al dat werk, denk ik, terwijl ik de telefoon ophang. Al die moeite! Al die energie die ik er in steek om mijn verhaal te vertellen! Allemaal voor niks! Wat is er aan de hand, Jeroen? Het volgende: Ik had vanmiddag een kennismakingsgesprek met een bruidspaar. Dat zou eigenlijk live zijn, met een kop koffie erbij, maar het stel was in quarantaine. En dus ging het telefonisch, met een kop koffie...
Ik moet toch eens iets aan mijn imago gaan doen. Een tijdje terug trouwde ik een stel dat hun huwelijk als verrassing in had gepland op een feestavond. Een stel dat op elk feestje altijd als laatste naar huis ging. Een stel met een eigen kroeg aan huis. De ceremonie moest los zijn. Er móest worden gelachen. Lang verhaal kort: het was top. Eentje die in mijn top3 staat van mooiste bruiloften ooit...
Schandalig. In mijn vorige bericht schreef ik dat ik zo veel leuke verhalen te vertellen had. En sindsdien is het stil. Kom, Jeroen. Schrijven! Geen excuses. Want weet je wat zo bijzonder is: ik ben nu bijna vijf jaar zelfstandig trouwambtenaar. En elke ceremonie die ik heb mogen leiden, heeft wel iets eigens. Iets waardoor ik me die ceremonie zo weer voor de geest kan halen. Maar daarom ook wil...
Wat een toffe, ontspannen ceremonies heb ik de afgelopen maand weer achter de rug als zelfstandig trouwambtenaar. En wat een fijne bruidsparen heb ik mogen trouwen. Zo veel mooie verhalen mogen vertellen. En zo veel leuke verhalen té vertellen daardoor weer op deze plek.
Vanmorgen heb ik een blog geschreven van meer dan drie A4’tjes lang. Geschreven. Gepubliceerd. En weer verwijderd, nadat ik hem nog eens na had gelezen.
Dit was niet Jeroen.
Dit was veel te geforceerd.
Ik vraag stellen tijdens ons gesprek altijd hoe ze willen dat ik er als trouwambtenaar Jeroen uitzie tijdens de ceremonie. Willen ze dat ik heel officieel een toga draag? Willen ze dat ik in pak ga? Tenue de ville? Of moet het in stijl zijn van het thema van de bruiloft?
Ik sta overal voor open.
Ze waren op zoek naar een zelfstandig trouwambtenaar die de ceremonie met de nodige humor zou kunnen brengen. Ze hadden zich al een slag in de rondte gesurft op internet en een aantal ceremoniesprekers gevonden die hen wel aanspraken. Ik was een van hen. Gisteren hadden we onze kennismaking. Via Teams. Om 13.00 uur zat ik gewassen en geschoren klaar achter mijn scherm. Ik heb tien minuten in de...
Afgelopen week kreeg ik een mailtje. Een toekomstige bruid wilde weten of ik naast het bruidspaar ook hun familie en vrienden wilde interviewen. En dan zat ze zelf te denken aan 8 personen: de ouders en de getuigen. Ik heb op mijn site het tarief van mij als trouwambtenaar staan. Ze wilde weten wat het tarief zou zijn als ik 8 interviews extra zou afnemen.
Ik heb altijd gedacht dat ik het van mijn woorden moest hebben.
Niet dus.
Vorige week had ik een stel aan de lijn uit Hulst. Ze gaan dit jaar trouwen, waren op zoek naar een zelfstandig trouwambtenaar en waren via mijn website bij mij uitgekomen. Of ik tijd en zin had, vroegen ze me per mail? Ja, had ik.
Prima, antwoordden ze direct. Doen dan.
Ho eens even, dacht ik.