Zo druk geweest de afgelopen maanden. Te weinig aandacht kunnen besteden aan mijn site. Dat is niet perse erg, omdat ik de site vooral heb om mensen een beeld te geven. Een stel heeft dan vaak via via over mij gehoord, bezoekt de website en krijgt dan de bevestiging. Of niet … Maar toch. De website. Ik ben dit seizoen op zo veel mooie plaatsen geweest, in heel Nederland eigenlijk wel. Ik wil dat...
‘Jij lijkt op Mark Rutte!’ De ceremonie is afgelopen. De laatste voor mij dit jaar. Heel tof stel. Met heel relaxte daggasten. Van wie er eentje naar mij toe komt gelopen, als de rest van de gasten het bruidspaar al aan het feliciteren is. ‘Ik ga nooit naar ceremonies toe’, vertelt ze. ‘Ik heb er echt een hekel aan. Het past totaal niet bij mij.’ Ik kijk haar aan. Een vrouw van middelbare...
Het was na de ceremonie, een paar weken terug. Dat ik nog even na stond te kletsen met de broer van de bruidegom, die ik toevallig kende. En hoe ziet jouw dag er verder uit, zo na een optreden, vroeg hij me? Hij stond er in een prachtig pak. De bus die het hele gezelschap zou vervoeren, toeterde. Ze moesten vertrekken. Ik keek ze nog even na. Iedereen in feeststemming. Blije gezichten. Op weg...
Ik vraag dat vaak aan een bruidspaar: hoe hebben jullie me eigenlijk gevonden? Nee, ik vroeg dat vaak.
Want bijna altijd was het antwoord iets in de trant van: ‘We waren aan het googelen, kwamen op jouw site terecht, ik weet niet eens meer hoe, maar dat sprak ons aan …’
Je begrijpt: op zo’n antwoorden kan ik natuurlijk geen gedegen marketingbeleid bouwen 😉 En dus vraag ik het maar niet meer.
Vlug. Snel maar weer eens een blogje schrijven.
Ik zit midden in het trouwseizoen. Elke week afspraken. Hele dagen schrijven. Top.
En tegelijkertijd wringt het ergens.
Want de aanvragen voor volgend jaar komen al weer binnen. En hoewel de eerste bruiloften voor 2023 al weer staan gepland, twijfel ik.
Wat wil ik?
‘Kom, loop maar mee. Dan breng ik je naar je kleedkamer.’
Op 26 maart had ik een ceremonie op Landgoed Rhederoord. Wat een prachtige locatie. Echt. ‘Het best bewaarde geheim van de Veluwe’, noemen ze zichzelf. Ik geloof het direct.
In ieder geval …
… ik word als zelfstandig trouwambtenaar hartelijk ontvangen en begeleid naar mijn kleedkamer. Lees even mee: mijn eigen kleedkamer hè!!!
Al dat werk, denk ik, terwijl ik de telefoon ophang. Al die moeite! Al die energie die ik er in steek om mijn verhaal te vertellen! Allemaal voor niks! Wat is er aan de hand, Jeroen? Het volgende: Ik had vanmiddag een kennismakingsgesprek met een bruidspaar. Dat zou eigenlijk live zijn, met een kop koffie erbij, maar het stel was in quarantaine. En dus ging het telefonisch, met een kop koffie...
Ik moet toch eens iets aan mijn imago gaan doen. Een tijdje terug trouwde ik een stel dat hun huwelijk als verrassing in had gepland op een feestavond. Een stel dat op elk feestje altijd als laatste naar huis ging. Een stel met een eigen kroeg aan huis. De ceremonie moest los zijn. Er móest worden gelachen. Lang verhaal kort: het was top. Eentje die in mijn top3 staat van mooiste bruiloften ooit...
Schandalig. In mijn vorige bericht schreef ik dat ik zo veel leuke verhalen te vertellen had. En sindsdien is het stil. Kom, Jeroen. Schrijven! Geen excuses. Want weet je wat zo bijzonder is: ik ben nu bijna vijf jaar zelfstandig trouwambtenaar. En elke ceremonie die ik heb mogen leiden, heeft wel iets eigens. Iets waardoor ik me die ceremonie zo weer voor de geest kan halen. Maar daarom ook wil...
Wat een toffe, ontspannen ceremonies heb ik de afgelopen maand weer achter de rug als zelfstandig trouwambtenaar. En wat een fijne bruidsparen heb ik mogen trouwen. Zo veel mooie verhalen mogen vertellen. En zo veel leuke verhalen té vertellen daardoor weer op deze plek.