Ik vraag stellen tijdens ons gesprek altijd hoe ze willen dat ik er als trouwambtenaar Jeroen uitzie tijdens de ceremonie. Willen ze dat ik heel officieel een toga draag? Willen ze dat ik in pak ga? Tenue de ville? Of moet het in stijl zijn van het thema van de bruiloft?
Ik sta overal voor open.
Dat is trouwens het mooie aan het inschakelen van een zelfstandig trouwambtenaar: het officiële gedeelte – het gedeelte van het jawoord – is strikt aan regels gebonden. De rest van de ceremonie kun je zo persoonlijk maken als je maar wilt.
Jullie trouwen.
Dus doen we het op jullie manier.
Punt.
Toch is er nu een vraag die mij al weer even bezighoudt:
Wat doe je als een van de daggasten na afloop van de ceremonie een opmerking over je verschijning maakt?
Dat gebeurde me laatst.
Het was een ceremonie die vanwege de maatregelen in klein gezelschap plaatsvond. Een mannetje of vijftien zaten er in de tuin aan huis, die door het bruidspaar zelf was omgetoverd tot een prachtige trouwlocatie.
Ik ben daar dan altijd een half uur van tevoren. Dan zet ik mijn spullen klaar, drink ik een kop koffie, praat wat met de daggasten of neem de ceremonie nog een keer door met de ceremoniemeester of degene die live zingt.
Dat deed ik deze keer ook.
Het bruidspaar had een paar wensen: de ceremonie moest losjes zijn. Het moest persoonlijk zijn. Het moest vooral grappig zijn; vol humor. Veel humor. En … of ik als trouwambtenaar mijn toga wilde dragen. Dat zou de ceremonie dan toch ook een beetje dat formele karakter mee geven.
Ik heb keurig alle eisen ingewilligd.
Man, wat is er gelachen!
Komt er na afloop een van de daggasten naar me toe om me te complimenteren. Hij had genoten, vertelde hij me. Nooit eerder zo’n ceremonie meegemaakt!
Top, dacht ik.
Totdat hij er nog die ene opmerking aan toevoegde.
Moet ik iets met mijn haar doen, vraag ik me sindsdien af? Een mat in de nek? Een baardje? Of is dat nog altijd te weinig? Een complete make over misschien? Moet ik een sleeve laten zetten op mijn arm? Een hoedje dragen? Moet ik mijn entree maken op Dua Lipa, op Maneskin, Kris Kross Amsterdam of Dropkick Murphies? Eerst even het corna-gebaar maken als ik achter mijn spreekstoel ga staan?
Ik weet het niet.
Alle opties zijn de afgelopen tijd al door mijn hoofd gegaan.
Ik hang tegen een identiteitscrisis aan, voel ik.
‘Je hebt me echt verrast’, zei de daggast, ‘Want toen ik je binnen zag komen in je toga, was het eerste wat ik dacht: ai, dat wordt weer zo’n stijve ceremonie …’
