Zo druk geweest de afgelopen maanden. Te weinig aandacht kunnen besteden aan mijn site. Dat is niet perse erg, omdat ik de site vooral heb om mensen een beeld te geven. Een stel heeft dan vaak via via over mij gehoord, bezoekt de website en krijgt dan de bevestiging. Of niet …
Maar toch. De website.
Ik ben dit seizoen op zo veel mooie plaatsen geweest, in heel Nederland eigenlijk wel. Ik wil dat vastleggen. De verhalen en anekdotes bewaren. Ook voor mezelf; of misschien wel vooral voor mezelf. En dus ook niet zo nodig op social media, om maar zo veel mogelijk volgers of likers te scoren. Want daar heb ik niks mee. Maar gewoon hier. In redelijke anonimiteit.
Zo was ik in juli in Lutjebroek.
Een bruidspaar had al een trouwambtenaar, een van de bekendere in Nederland, die er anderhalve maand voor de ceremonie achter kwam dat hij een dubbele boeking had staan. Balen natuurlijk. Ze googelden, kwamen bij mij uit, we belden, het klikte en ze hakten meteen de knoop door.
Ik mocht hen trouwen.
Keigezellig!
Maar goed, Lutjebroek dus. Dat is Noord-Holland. Ik kom uit Noord-Brabant. Dik twee uur rijden. En heel eerlijk: ik ben niet zo van de afstanden. De meeste ceremonies heb ik ook wel in Noord-Brabant. Al is het soms wel echt leuk, voor de afwisseling, om buiten de provincie te komen.
Zoals nu dus.
Prachtige setting. Onder de bomen, aan het water, met stralend weer. En meestal babbel ik voor de ceremonie dan altijd even met de fotograaf. Even kennismaken. Altijd gezellig.
‘Jij komt uit Brabant’, zegt ze, al nadat alleen maar mijn naam heb gezegd.
‘Klopt’, zeg ik.
‘Dat kun je horen. Jij hebt een accentje …’
Ik schiet in de lach. Ja, ik praat met een zachte g. Trots op. Hoor vaak van stellen van buiten Noord-Brabant dat ze heel bewust voor een Brabantse babs kiezen, omdat die zo gezellig klinkt. Niet zo hard.
Maar dan zij, de fotograaf: in onvervalst Noord-Hollands staat ze tegen me aan te praten.
‘Nee’, zeg ik, met een knipoog. ‘Ik heb geen accentje. Jij hebt er een …;-)’
Ik vind dat leuk.
Noord-Holland, here we come!
De ceremonie zelf was trouwens top. Nee, echt. Ik had het stel natuurlijk eerder al ontmoet. En – hoe zal ik dat netjes uitdrukken – hij was geen prater. Echt een goede gast. Nee, serieus. Maar elk woord moest je eruit trekken. Wist zijn vriendin ook. Zo kende ze hem al jaren. En dat wisten ook alle vrienden, die er als daggast bij waren. En ja, zo hadden ze al aangegeven, ik mocht hun best ‘pakken’ op hun ‘eigenaardigheden’.
Die zijn het leukst, die dat aangeven 😉
Het was mooi, het was liefdevol, het was ontspannen, het was met accent – Noord-Hollands én Brabants – en het was gewoon lachen!
‘Ik heb veel ceremonies bijgewoond’, vertelde me een van de gasten na afloop. ‘Dit was veruit de leukste!’
Mooi. Gaaf om te horen.
Net zoals de reactie van het bruidspaar enkele weken later: ‘Alle gasten waren enthousiast. Ik vermoed dat je nog wel meer ceremonies in Noord-Holland gaat krijgen …’
Leuk. Nu al zin in. Want echt: Noord-Holland en Noord-Brabant … het maakt elkaar allemaal niet zo veel uit! Ook daar wonen mooie mensen. Jammer alleen van hun accentje 😉
