Het stel kwam uit Brabant, trouwde op Texel, maar wilde – uiteraard, uiteraard – een Brabantse trouwambtenaar. Gewoon om de ceremonie zo veel mogelijk eigen te maken. En dat niemand er moeilijk over doet als ik zeg ‘mooier als’ of ‘jullie pap en mam’.
Maar ja, van Erp naar Texel en terug … dat doe je niet tussen de soep en de piepers.
Wilde ik hen dus wel trouwen, vroeg ik me af? Even naar het Ibiza van het noorden en terug om een ceremonie te leiden? Hoe leuk ik dat ook vind en hoe leuk het stel ook was, ik twijfelde.
Totdat mijn vrouw zei: ‘Gewoon doen. Dan maken we er een weekend van met zijn vieren!’
“Als trouwambtenaar met de boot naar de bruiloft” verder lezen
