Het trouwseizoen zit er na gisteren op. Wat was het weer gaaf. Ik zit nog helemaal vol adrenaline. Ook van gisteren nog. Wat een feest was dat! En wat een verrassing!
Stel het je even voor:
Een bruine kroeg met zo’n honderd gasten, van wie niemand weet dat er zo dadelijk een bruiloft plaats gaat vinden. De bruid was jarig. Dat was de aanleiding voor het feestje. Meer niet, toch?
Ja, toch wel.
De tweekoppige band speelt. Blues. Rock & Roll. Om half tien breekt de dj in, heet de gasten nog eens welkom en zet The Proclaimers in: Let’s get married.
Niemand heeft dan iets in de gaten. Totdat ik op het refrein binnen kom. In toga. Dan valt het kwartje.
Het bruidspaar was even naar achteren geschoten om zich snel om te kleden. Je had ze moeten horen, de gasten, toen het bruidspaar het café binnen kwam lopen!
Het dak eraf!
En wat hebben we gelachen tijdens de ceremonie. Ja, ik ook. Want ik geniet net zo hard mee als een bruidspaar mij eigenlijk maar één opdracht meegeeft naar de trouwceremonie toe: laat het alsjeblieft losjes zijn. Laat het alsjeblieft gewoon bij ons passen.
Wat een kick als de kroeg dan geniet en, zoals gisteren, zelfs buldert!
En dan de volgende dag een berichtje krijgen van de bruid: ‘Wow, wat heb je er een mooi moment van gemaakt. De avond was mooier dan ik had durven dromen! En de kinderen? Ik geloof niet dat ik die ooit al zo heb zien stralen! Bedankt, het was top.’
Daarom: bedankt bruidsparen van 2019!
Bedankt voor jullie vertrouwen. Bedankt voor wat jullie mij hebben gegeven: de kans om te doen wat ik leuk vind. Misschien wel het leukste wat ik ooit heb gedaan. Die bevestiging heb ik iedere bruiloft weer gekregen dit jaar!
Zo gaaf daarom dat ik voor volgend jaar alweer zo veel huwelijken in het verschiet heb: in mei en juni bijna elk weekend al wel één of twee!
Nu al ongelofelijk veel zin in!
Ik sluit me dan ook graag aan bij The Proclaimers: let’s get married!
