Deze keer besloot ik de vraag weg te lachen …
Vorige week dinsdag had ik weer een kennismakingsgesprek met een bruidspaar. Beeldbellen via WhatsApp deze keer.
Even tussendoor:
Het online kennismaken begint steeds meer te wennen. Als een stel mij tot voor kort vroeg om online kennis te maken, schoot mijn hele 1,97 meter aan lijf in een langdurende kramp. Want ik kan me niet heugen dat ik ooit in mijn leven met iemand ruzie heb gehad, behalve … met Teams. Dat programma heeft hier scheldwoorden naar zijn digitale kop gekregen die een gemiddelde Engelse hooligan niet in zijn mond zou durven nemen!
Maar dat is voorbij. Dank Google Meet. Dank WhatsApp.
Ik ben intussen al zo ver dat ik zeg: willen jullie kennismaken? Leuk. Dat kan live. Maar we kunnen ook beeldbellen!
Maar zoals gezegd: dat terzijde.
En toen kwam die ene vraag
De setting was gezellig. Het stel hing relaxed in de bank, ik zat losjes achter mijn telefoon die ik tegen mijn beeldscherm aan had gezet. We keuvelden wat heen en weer, waarbij ik aanvankelijk degene was die vragen stelde.
Hoe hadden ze de trouwlocatie ontdekt?
Wat stelden ze zich voor van de ceremonie?
Hoe hadden ze mij gevonden?
Enz.
Gewoon een gezellig gesprek, vond ik, waarbij al veel gelachen werd. Scheelde ook: zij waren niet meer de allerjongste. En heel simpel: dan sta je toch net wat anders in het leven. Wat nuchterder doorgaans.
Hij had een bedrijf, liet hij tussen de regels door vallen.
En toen kwam dus die vraag. Weer die ene vraag!
Als hij sollicitanten op bezoek kreeg, zo luidde hij hem in, dan stelde hij hen altijd de vraag – en ik voelde hem al van ver aankomen – wat hem of haar dan zo uniek maakt dat ze hem of haar aan moesten nemen. Oftewel Jeroen: wat onderscheidt jou van alle andere trouwambtenaren?
Deze keer probeerde ik niet naar een antwoord te zoeken, zoals vorige week, toen ik hakkelend begon te zoeken naar iets wat mij als babs zou moeten onderscheiden in de markt.
Deze keer lachte ik de vraag weg.
‘Hahaha … daar heb ik toevallig vorige week een blog over geschreven’, zei ik. ‘Hebben jullie je soms niet voorbereid op dit gesprek? Wat jammer!’
Aan de andere kant lachten ze ook. En een concreet antwoord werd al niet meer verwacht. Gelukkig -)
Wat vraag je aan een trouwambtenaar?
Weet je, het doet er eigenlijk toe wat je een trouwambtenaar vraagt. Vraag hem gerust alles wat je wilt weten. Wie hij is, wat hij doet, hoe hij in het leven staat, wat zijn hobby’s zijn, hoeveel huwelijken hij doet?
Alles.
Maar bedenk: het is een kennismakingsgesprek, een klikgesprek, geen sollicitatiegesprek. Jullie moeten mij aan willen nemen, maar ik wil op mijn beurt werken voor een stel voor wie het fijn werken is. Voor een stel dat zijn primaire en secundaire arbeidsvoorwaarden op orde heeft.
Dus wil je kennismaken? Vraag gerust raak.
Maar leun, zo sta ik er tenminste in, vooral op je gevoel!
Voel je enthousiasme?
Is dit degene die je straks in toga voor je ziet staan, om jullie verhaal te vertellen en jullie moment te leiden?
Klikt het?
Boeken dan, die babs!
En stel je me toch die ene vraag … wees dan gewaarschuwd!
Want het antwoord zal ik wel weer bij elkaar stamelen. Maar mijn tegenvraag heb ik dan wel al paraat: waarom ik juist jullie zou moeten willen trouwen? Wat jullie als bruidspaar zo bijzonder maakt ten opzichte van al die andere bruidsparen -)
