Ooit zijn Susanne (mijn vrouw) en ik voor het eerst bij het Wevershuisje gaan eten in Gemert, omdat we zo veel jaar bij elkaar waren. Leuk tentje. Heerlijk gegeten. Mooie wijnen erbij, waarover de uitbater vol vuur weet te vertellen.
In ieder geval: sindsdien is dat vaste prik geworden: elk jaar gaan we rond deze tijd naar het Wevershuisje. Om te vieren dat we al zo lang bij elkaar zijn. Om te vieren dát we bij elkaar zijn.
‘En mogen we dan in het hoekje zitten’, vragen we als we reserveren.
Daar zitten we rustig. Houden we van.
Boven ons tafeltje staat al jaren een beeld van de Heilige Severus. Severus is Latijn voor streng, wist ik nog van vroeger. Severe in het Engels. Maar zo streng ziet de beste man er niet uit. Er zit een duif op zijn arm. Dan kun je niks gemeens in de zin hebben, toch?
Thuis ben ik eens gaan googelen.
En je mag me als bruidspaar op de blote knieën bedanken dat ik dat heb gedaan. Zeker als je van plan was om een witte duif bij je ceremonie te betrekken.
Lees en huiver: het verhaal van de Heilige Severus.
Severus leefde in de vierde eeuw na Christus en was wolwever in de Italiaanse stad Ravenna. Alledaags baantje in die tijd, neem ik aan. Hij was gelukkig getrouwd en vader van een dochter.
In die tijd moest er een nieuwe bisschop worden gekozen. Severus was gelovig. Dus goh, dacht hij, ik ga naar die plechtigheid toe, benieuwd als hij waarschijnlijk ook was naar wie de nieuwe bisschop zou worden.
Maar wat gebeurt er vervolgens?
Tijdens de plechtigheid fladdert er een duif boven het hoofd van Severus. Verrekte duif, denkt onze wever, en hij jaagt hem weg. De duif is koppig en komt terug. Severus jaagt hem opnieuw weg. Vort! Hup! Basta! Maar geloof het of niet: de duif komt wéér terug.
Severus zal onderhand schijtchagrijnig zijn, maar alle aanwezigen bij de plechtigheid zien in het terugkeren van de duif een teken van boven: Severus is voorbestemd om de nieuwe bisschop te worden.
Nee zeggen is waarschijnlijk geen optie.
Hij verlaat zijn vrouw en dochter en leeft de rest van zijn leven celibatair. Oftewel: hij kiest bewust voor een leven zonder seks.
Nou heb ik zijn vrouw natuurlijk niet gekend, dus ik weet niet hoe erg hij dat vond om het bed niet meer met haar te hoeven delen, maar je moet er toch niet aan denken: je gaat ter ontspanning naar een evenement in het dorp en als je thuis komt, moet je je vrouw vertellen dat je haar gaat verlaten. Een afscheidswip heeft er misschien niet eens in gezeten!
Dus mocht je voor een duif gaan bij jullie ceremonie?
Prima `hè, jullie keus, maar zeg niet dat ik jullie niet gewaarschuwd heb!
En … wacht dan sowieso met het vrijlaten van de duif totdat ik weg ben!!!
Ik wil het risico niet lopen dat het dit jaar de laatste keer was dat ik met Susanne bij het Wevershuisje heb gegeten!
