‘En misschien wel leuk om tegen het bruidspaar te vertellen: het doosje waar de pen in ligt, is gemaakt van duurzaam essenhout dat hier 500 meter verderop is gekapt …’

We zitten vlak voor de ceremonie. De gastvrouw van de gemeente heeft de pen voorzichtig uit het doosje gehaald om mij die alvast te laten zien, alsof het een fles wijn uit een goed jaar is.

En inderdaad, het is een mooie pen. Valt niks van te zeggen. Maar verder, nou ja, gewoon een pen …

Ik kijk haar aan.

‘Oké’, zeg ik. ‘Ik zal er aan denken.’

‘Oh’, zegt ze, ‘En het bruidspaar mag het pennendoosje met pen uiteraard houden! Dat mag je best wel in je speech vermelden’

Toe maar …

Alsof je alleen daarom al zou gaan trouwen, om dat pennendoosje!

‘OMG, wat mooiiiii!’

Bovenstaand gesprek vond echt plaats. En niet één keer, nee herhaaldelijk. Op een of andere manier hechten veel mensen van de gemeente heel erg aan hun pennendoosje.

Ik dan niet?

Mwa, ik word daar eerlijk gezegd dan wat minder warm van.

Weet ook nooit zo goed wat ik moet zeggen als een bode mij het doosje met de pen laat zien.

Moet ik ontroerd mijn handen voor mijn mond slaan en uitroepen: ‘OMG, wat mooiiiii! En hoe gaaf, zeg: het foeilelijke gemeentewapen staat zelfs in het doosje gegraveerd! Wat zullen ze dáár blij mee zijn!!!’

Soms zit er nog iets bij de pen bij, een zakje met zaadjes heb ik wel eens meegemaakt. Zodat ze over 140 jaar dezelfde boom in de tuin hebben staan als waarvan het doosje is gemaakt, denk ik dan???

Ik ga niet zo goed op die symboliek.

Heb daar niet zo veel mee.

En ‘vergeet’ dat altijd ook te vermelden in een ceremonie. Ik krijg dat niet over mijn lippen. Als een bruidspaar elkaar het jawoord heeft gegeven, ogen in elkaar geklampt, een kus zoals ze die elkaar nooit eerder gaven, hand in hand naar de tekentafel en dat ik dan moet zeggen: ‘Nou heb ik toch iets bijzonders voor jullie …!!!!’

‘Dit was de enige pen die ik kon vinden’

En ook het tegenovergestelde heb ik al eens meegemaakt. Dat de bode van de gemeente een plastic pen uit zijn binnenzak haalt die hij waarschijnlijk cadeau had gekregen bij een online bestelling.

Dank voor uw bestelling. Haffeltje pennen erbij. En opsturen maar.

‘Tja, de officiële pennen waren op’, zei de bode. ‘Dit was de enige die ik kon vinden.’

Nou ben ik dus niet zo van de symboliek, maar om een bruidspaar de akte dan met een 123Inkt-pen te laten tekenen, vond ik ook weer iets te ver gaan. Dat je straks de foto’s terug aan het kijken bent en dat je oog telkens weer op die knalgele pen valt …

Gelukkig heb ik zelf altijd een nette pen bij me.

Die heb ik toen maar gepakt.

Al lag het heel even op het puntje van mijn tong om de bode te vragen of ze die gele pen dan mochten houden -)