Bijna was ik er in getrapt …
Ik had half om half gehakt al een verhaal klaar staan over hoe je kinderen kunt betrekken bij je ceremonie, toen ik vanmorgen een afspraak had bij de tandarts.
Om half tien.
Ik moest vijf minuutjes wachten. In een wachtkamer die verder leeg was. Met twee lelijke schilderijen aan de muur van een vrouw die friet eet – inderdaad, het is friet, geen patat – met een tijdschrift in het rek dat al zo oud was dat ik Linda de Mol op de cover zonder botox niet eens herkende en … met speelgoed op het tafeltje in de hoek.
En toen was ie daar: de brain flash.
Jeroen jongen, je moet hier toch geen serieuze verhalen gaan schrijven over hoe je kinderen gaat betrekken bij de ceremonie! Al die info staat overal op internet. Alle clichés zijn al lang en breed uitgeperst, het onderwerp is compleet afgedroogd en opgedroogd, niet meer interessant.
Dus waarom zou je zo’n verhaal willen schrijven? Voor de vindbaarheid, om mee te doen met de mainstream babsen en sites, om bezoekers toch het idee te geven dat je ook serieus kunt zijn?
Jongen, kom op!
Want op het tafeltje voor de kinderen lag een draak, zo eentje waar je de tanden van moet trekken en als je dan net de verkeerde trekt dan klapt zijn bek dicht, lagen drie dinosaurussen en lag een hoopje Lego.
Meer niet.
Datzelfde speelgoed lag er vorige keer.
Lag er vijf jaar geleden.
Lag er vijftien jaar geleden.
Het kan zomaar zijn dat ik er zelf nog mee heb gespeeld!
Weet je, kinderen vermaken zich wel tijdens de ceremonie. Meestal zijn ze onder de indruk van wat er allemaal gebeurt, horen ze maar al te graag de smeuïge verhalen van de trouwambtenaar over papa en mama en anders … lopen ze gewoon wat rond. Prima toch?
Niks om je zorgen over te maken.
En ja, er zijn keiveel leuke manieren om je kinderen een rol te geven tijdens de ceremonie. Vaak komen ze de ringen brengen, tekenen ze een akte en zelf laat ik ze vaak met mijn hamer slaan als ze dat willen, zodat zij papa en mama écht hebben getrouwd!
Maar weet je, uiteindelijk zijn kinderen van nu niet anders dan vroeger: ze spelen in de wachtruimte nog steeds met de draak, met drie dinosaurussen en met Logo.
Dus …
Dankjewel tandarts voor je inzichten!
En wil je weten of ik een gaatje heb – in mijn agenda hè – bel of mail me gerust!
