Intussen ben ik de eerste afspraken aan het maken voor de avondjes met bruidsparen, als voorbereiding op hun ceremonie. Gezellig!
‘Kunnen we ons voorbereiden op dat gesprek, Jeroen’, vroeg één stel me vandaag.
Nee hoor.
Want ik kom niet als een docent die een overhoring afneemt. Het wordt ook geen streng kruisverhoor, met de lamp in jullie gezicht en een leugendetector achter de hand.
Nee, ik kom gewoon als Jeroen.
Ons gesprek is ook niets meer dan dat: een gesprek. Gewoon gezellig. We keuvelen over jullie, heel ongedwongen, alsof de nieuwe buurman kennis komt maken. Zoiets. En dus hoef je niets te leren, je hoeft je niet eens voor te bereiden. Je weet al alles wat je me wilt vertellen.
En nou maak ik even een bruggetje
Dat voorbereiden en vragen beantwoorden, heeft mijn dochter vandaag wel moeten doen. Zij ging op voor haar theorie-examen voor het rijbewijs. Ik ging met haar mee.
Ze had echt goed geleerd, zegt ze. Maar ja, dan krijg je dus vragen over het brandstofverbruik van de auto en over bandenspanning. Nou ja, die stof had ze soort van overgeslagen. Zoiets zouden ze toch niet vragen!?
Of deze: er staat een bus geparkeerd, waar mensen in en uit stappen. Na die bus zie je een T-splitsing. Jij zit in je auto achter die bus. Wat moet je doen: wachten tot de bus vertrekt, zachtjes inhalen of snel inhalen?
Zeg het maar.
Ik weet één ding zeker: als ik voor mijn theorie op zou moeten, zou ik zakken, 100%.
En ik snap het natuurlijk hè: om de weg op te mogen, moet je je theorie kennen. Prima. Is belangrijk. Moet je voor leren. Punt.
Maar je hoeft toch niet de situaties te kennen die jij en ik nooit tegen zijn gekomen achter het stuur en die wij ook zeker weten nooit tegen gaan komen, toch?
Zo’n toets hoeft voor mijn gevoel ook maar heel summier te zijn, inhakend op de basis. Dat je de verkeersborden kent, dat je weet waar en wie je voorrang moet geven, enz. Het échte verkeer leer je in de praktijk, in je auto, op de weg.
Nou ja, ze is gezakt.
Volgende keer beter.
En kom, dan gaan we weer over het bruggetje terug, naar jullie als bruidspaar
Want je hoeft echt niet bang te zijn dat ik jullie, à la het CBR, lastige vragen ga stellen. Ja, ik wil alles van jullie weten, maar je zult echt niet het gevoel hebben dat je bij Jeroen Pauw of Eva Jinek aan tafel schuift.
Het gaat er mij niet om dat ik jullie wil pakken of wil betrappen op uitspraken die je eigenlijk niet had willen doen.
Het gaat er mij om dat ik jullie leer kennen.
Eigenlijk is er maar één vraag aan jullie die er echt toe doet. Die vraag stel ik jullie tijdens jullie ceremonie, zo’n beetje aan het einde van mijn woordje … Maar ik neem aan dat je daar het antwoord al wel op weet -)
