De populairste babs van Nederland …?

Ik?

Nee hoor.

En ik denk ook niet dat ik dat word!

Zo veel kennismakingsgesprekken!

Ik heb als trouwambtenaar nooit eerder in februari zo veel kennismakingsgesprekken gehad met stellen die gaan trouwen. Sommige trouwen nog dit jaar, andere volgend jaar.

Dus ik kan in ieder geval zeggen dat ik populairder ben als babs dan ooit! De site werkt. Goed om te merken!

Supermooie gesprekken waren het. Op sommige heb ik een ja gekregen, op sommige een nee. Tegen sommige heb ik ja gezegd, tegen sommige ook nee.

Zeg ik als babs ook soms zelf nee, dan?

Jazeker. Een klik moet er sowieso van twee kanten zijn, vind ik. Deze keer was die klik er, maar ging het om een verrassingshuwelijk. En ja, dat vind ik echt superleuk om dan de ceremonie te mogen doen. Maar bij dit stel woog het verrassingseffect zwaarder dan het verhaal, had ik het gevoel; zwaarder dus dan mijn stijl.

En daar zou ik dan in totaal 8 uur reistijd op moeten zetten!

Dat wilde ik niet en dat begreep het stel ook. Nee, als het puur om die verrassing gaat, kun je beter een ambtenaar van de gemeente of anders een populaire babs uit de buurt kiezen, gaf ik aan.

Maar ehm … dit verhaal ging er toch over wie de populairste babs van Nederland is?

Oh ja!

Wie is de populairste babs van Nederland?

Kom ik toch weer aankakken met een kennismakingsgesprek van vorige maand. Met een stel uit België, dat in Nederland komt trouwen (zij is Nederlandse van oorsprong). Na tig locaties te hebben bezocht, hadden ze hun keuze gemaakt.

Er was een gesprek met de eigenaar van die locatie, een geliefde trouwlocatie trouwens, met meer dan 60 huwelijken per jaar. En in dat gesprek lieten ze terloops vallen dat ze ook een afspraak met mij hadden.

‘Doen’, zei die man. ‘Direct vastleggen. Hij is veruit de leukste babs die ik hier ooit heb gehad.’

De leukste babs …?

Oké. Dat is toch mooi om te horen.

Maar dan ben je niet meteen de populairste babs, toch?

Nee. Nog lang niet.

Hij had als babs 30+ huwelijken per jaar

Eind vorig jaar had ik een ceremonie in het midden van het land. Op een prachtig kasteel. In een gemeente waar ik niet als officiële trouwambtenaar mocht optreden. Het stel wilde toch mij hebben en koos ervoor om mij de ceremonie te laten leiden en de babs van de gemeente het officiële gedeelte te laten doen, het jawoord dus.

Die samenwerking ging prima. Heel natuurlijk allemaal.

Na afloop sprak ik die ambtenaar, die naast babs voor de gemeente ook zelfstandig trouwambtenaar is. Hij had in die rol 30+ huwelijken per jaar, vertelde hij me.

Aha, kijk, dacht ik, dan is hij dus een populairder babs dan ik ben. Hij heeft er meer. Ik blijf haken op een kleine 20.

Dat aantal vind ik prima.

Worden het er meer?

Ook goed.

Blijft het daarbij.

Leuk!

En dus vind je mij ook niet in de overvolle schappen op sites waar alle bijna alle babsen van Nederland zich presenteren.

En dus zei ik ook nee, toen ik vorig jaar een mailtje kreeg van de redactie van Married at First Sight (MAFS): of ik misschien interesse had? Nee. Had ik niet. Heb ik nog steeds niet. Ik kijk het niet. Ik heb er niks mee. Het past niet bij mij.

Want ik hoef niet de populairste babs van Nederland te worden! Ik wil stellen trouwen met wie ik een klik heb. Ik wil liever moeite doen voor een stel dan moeite doen om stellen te vinden.

Dus geen idee wie de populairste is. Zolang die ene trouwlocatie maar blijft zeggen dat ik de leukste ben -)