Wat een voorrecht is het eigenlijk dat je tegenwoordig je eigen trouwambtenaar kunt kiezen. Dat je niet meer afhankelijk bent van de ambtenaar van de gemeente, die er ongetwijfeld met de allerbeste bedoelingen iets moois van wil maken, maar die gewoon niet de tijd en creativiteit heeft om dat iedere keer weer opnieuw te doen.
Jullie willen dat de ceremonie bij jullie past.
Dat het losjes is, liefdevol, maar ook gezellig. Dat er een keer wordt gelachen. Dat iedereen enthousiast is! Dat als gasten klagen, dat ze dan zeggen dat het eigenlijk te kort duurde -)
Dat was vroeger wel anders.
Vroeger had je nog geen zelfstandige trouwambtenaren. Als je ging trouwen, wees de gemeente je een ambtenaar aan. Daar moest je het mee doen. Niks mis mee in die tijd. Je wist niet beter.
Bovendien: de ceremonie had toen nog niet de allure en energie die het nu wel vaak heeft. Veel stellen zien hun ceremonie als een van de hoogtepunten van de trouwdag. Op dat moment moet alles kloppen. De locatie, de gasten, de sfeer en … het woordje. Oftewel: de babs. Je wilt een klik hebben. Het vertrouwen dat jullie babs jullie verwachtingen waar gaat maken of zelfs … overtreffen.
Opa en oma bij de ceremonie
Het is en blijft bijzonder als opa en/of oma nog bij een ceremonie aanwezig kunnen zijn. En ik vraag me dan altijd af wat zij daar dan van vinden. Want zij weten vaak niet beter, van vroeger nog, zeker als het eerste kleinkind nu trouwt, dan dat zo’n ceremonie redelijk formeel is.
Eerder schreef ik al over een 90-jarige man die na afloop van de ceremonie naar me toe kwam.
Nu kwam er weer een reactie uit de seniorenkring …
Want:
vorige maand trouwde ik een stel in de provincie Utrecht. Het bruidje droomde er als kind al van om later één dag ‘prinses’ te mogen zijn. En dus trokken ze twee jaar uit om naar die dag toe te leven.
Alles klopte. Het was ongedwongen en ontspannen, maar ook 100% af!
Altijd leuk om dan een paar dagen na de huwelijksdag nog even contact te hebben met elkaar. Superenthousiast was ze. Ze had intens en heel bewust genoten van de dag. En niet alleen het bruidspaar was enthousiast, zo bleek. Want dit appte de bruid me:
Nog steeds krijg ik reacties over dat de ceremonie zo geweldig was. Mijn oma zei gister: ja normaal denk ik bij die ceremonies, schiet toch eens op man met dat gezeik (een flapuit is ze hoor) maar onze ceremonie vond ze helemaal geweldig en ze vond het jammer dat het voorbij was. Nou en een groter compliment kun je niet krijgen hoor -)
Liefdevol entertainment
Geweldig toch! Dat je als oma nog bij de ceremonie van je kleinkind aanwezig kunt zijn, dat je dan verwacht dat het nog wel net als vroeger zal zijn, met zo’n stijve ambtenaar die het verplichte praatje afspeelt, maar dat de ceremonie dan tot je verrassing een vorm van liefdevol entertainment blijkt te zijn …
Heerlijke reactie van oma.
Dat je ook gewoon zegt waar het op staat.
‘Schiet toch eens op met dat gezeik!’
Dus … wat ik maar wil zeggen: als opa en oma er straks nog bij jullie ceremonie bij mogen zijn … zorg dan in ieder geval ook dat je een goede babs hebt -)
