Nog een huwelijk voor de boeg dit jaar. Het woordje is klaar. Gisteren nog een laatste keer gebeld met het bruidspaar. Ook zij hebben alles onder controle. Nog wel -) Ongelofelijk veel zin in overmorgen!
En dan … even geen bruiloften voor mij. In januari staat de eerste weer gepland.
Tijd voor een korte terugblik
Als ik het jaar voor mezelf in één woord zou moeten vangen, dan is dat: keigezellig! Echt, alleen al die afspraken bij alle bruidsparen thuis … Ik vind dat misschien wel het mooiste van alles. Dat je nieuwe mensen mag leren kennen. Dat je heel dicht bij hen mag komen. Dat ze hun verhaal delen, maar vaak ook veel meer dan dat. Hun kijk op het leven, hun onzekerheden, hun intense liefde, hun werk, hun plezier, hun dromen.
Alles.
Na elke afspraak rijd ik standaard enthousiast naar huis. Sommige stellen flappen er meteen alles uit, andere moeten eerst wat opwarmen. Maar altijd loopt een gesprek wel ‘uit de hand’, duurt die toch weer iets langer dan gedacht.
Daar word ik enthousiast van. Dan heb ik zin om aan hun verhaal te gaan sleutelen. Om dat te vangen in een woordje, waar alles in terugkomt wat mij opviel en een stel typeert.
Vraagje tussendoor: kom jij als babs altijd bij de mensen thuis?
Eigenlijk wel, ja.
Ik vind het prettig als mensen in hun natuurlijke habitat zijn. Thuis ben je op je gemak. Dan hoef je met niemand rekening te houden. Dan ben je maximaal jezelf. En geloof me: dat geeft zo veel dankbare input!!!
Af en toe spreken we op een neutrale plaats af. Dat is tot nu maar een paar keer gebeurd. De ene keer omdat een stel wel heel ver weg woonde, op 2,5 uur rijden. Toen hebben we elkaar halverwege ontmoet. Een andere keer om een zelfde reden, maar het stel was toen toevallig een dagje hier in de buurt. Dus hebben we hier afgesproken, met een lunch erbij.
En ja, ook dan komt het goed.
Maar goed, het was gezellig dus in 2023?
Ja. Met alle stellen die ik ook dit jaar weer heb mogen trouwen, was er een oprechte klik. En serieus: die stellen verschilden soms dag en nacht van elkaar. Maar nogmaals: ik houd daar van.
Daar ga ik goed op. Als ik maar zo veel mogelijk mensen mag leren kennen. Nieuwe mensen. Andere mensen. Met hun eigen verhaal en ideeën.
Dat is mijn aard, denk ik.
Ik ben geïnteresseerd in mensen. Zet mij in een wildvreemd gezelschap neer en ik begin vragen te stellen. Niet om maar een gesprek gaande te houden. Nee, ik wil horen wie je bent.
Dat heeft ook met mijn andere werk te maken, schat ik: ik interview en schrijf. Ontmoet daardoor de meest bijzondere mensen. Vorige week bijvoorbeeld nog was ik in een slotklooster en interviewde ik zuster Lidwina, die er zestig jaar geleden voor koos om haar leven in het dorp te verruilen voor een leven in afzondering. Waarom deed ze dat? Dat fascineert me.
Je hebt altijd een keuze in het leven. Zij koos ervoor om zich op te offeren, uit een diepe overtuiging, om de mensheid te redden. Ik vind dat machtig mooi!
En dan dat verhaal mogen vangen in tekst … Geweldig werk, toch?
Maar goed, ik dwaal af.
Terug naar de ceremonies van dit jaar
Zo veel mooie mensen ontmoet dus. Zo veel gezellige avonden gehad. Maar … dan begint het pas. Het schrijven. Het voorbereiden. En dan … de ceremonie zelf. Nog weer zo’n hoogtepunt.
Alleen al al die locaties waar ik dit jaar ben geweest. In een kasteeltuin, in een boomgaard, in de bossen, een klooster (nee, dat was niet voor zuster Lidwina -) en bij mensen thuis, waar de tuin tot een trouwparadijs is gestyled.
En altijd … zijn ook daar dan weer mensen. Nieuwe mensen, die ik nooit eerder zag en er nu op hun best uitzien, in een uitgelaten stemming. Die ik mee mag nemen in het verhaal. Die ik mag verrassen. Dat is ontspannen, dat is genieten, dat is pure liefde, van alle kanten. Dat is … gezellig!
Snap je nu: die trouwdagen, dat zijn ook voor mij feestdagen.
En dan zaterdag: de laatste, De allerlaatste
Leuk stel ook. Twee eind-twintigers, die in kasteel Hooge Vuursche in Baarn gaan trouwen en maar een paar voorwaarden aan hun ceremonie hadden: het moet lekker losjes zijn. Het moet genieten zijn, voor ons en voor onze gasten. Het moet liefdevol zijn. En: er moet worden gelachen.
Top. Gaan we regelen.
Ontzettend veel zin in.
Zoals ik, zeker als ik dat zo nu allemaal aan het opschrijven ben, eigenlijk ook al weer zin heb in het nieuwe jaar. Ik heb ook in 2024 alweer aardig wat bruiloften staan. Maar: heb je nog geen babs geregeld? Neem gerust contact op. Dan maken we een keer kennis. Gezellig …
